New Step by Step Map For چگونگی تشخیص بیماری سل

New Step by Step Map For چگونگی تشخیص بیماری سل

Blog Article

آزمایش پوستی سل یکی از رایج ترین روش ها در ایالات متحده برای تشخیص این بیماری می باشد. آزمایش پوستی با تزریق یک عصاره پروتئینی روی بازوی فرد صورت می گیرد. طی دو تا سه روز، فرد آزمایش شده برای سل باید به پزشک معالجه کند تا از وجود یا عدم واکنش مثبت در پوست اطمینان حاصل کنند. واکنش به این بیماری می تواند شامل سخت یا متورم شدن قسمت تزریق شده باشد. در واقع واکنش مثبت به این معناست که فرد به بیماری سل مبتلا شده است. برای تشخیص عفونت فعال راه های دیگری نیز موجود میباشد مانند: گرفتن عکس از قفسه سینه یا معینه جسمی از دیگر روشهای رایج برای تشخیص این بیماری می باشد. در کشورها و مناطقی که آمار مبتلایان به سل بالا می باشد، مانند هند، چین و اندونزی آزمایش خون در تشخیص سل موفق تر است.

مردمی که در تماس‌های طولانی مدت، مکرر یا نزدیک به افراد مبتلا به سل هستند در معرض خطر آلوده شدن به عفونت با نرخ عفونت حدود ۲۲ درصد می‌باشند.[۴۱] یک فرد مبتلا به سل فعال اما درمان نشده می‌تواند ۱۰-۱۵ نفر یا بیشتر را در هر سال آلوده کند.[۴] به‌طور معمول، تنها افراد دارای سل فعال این بیماری را انتقال می‌دهند. تصور نمی‌شود که افراد مبتلا به عفونت نهفته، مسری باشند.[۱] احتمال انتقال از فردی به فرد دیگر به عوامل متعددی بستگی دارد که این عوامل عبارتند از تعداد قطرات عفونی که حامل منتشر می‌کند، کارآمدی تهویه محیط زیست افراد، مدت زمان در معرض قرار گرفتن، میزان واگیردار بودن گونه «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» و سطح ایمنی در فرد غیرآلوده.

هنگامی که فرد مبتلا به بیماری سلیاک غذای حاوی پروتئین گلوتن می‌خورد، بدن او به این پروتئین واکنش بیش از حد نشان‌داده و به پرز‌های روده آسیب می‌رساند. هنگامی که این ویلی‌ها آسیب می‌بینند، روده‌ی کوچک نمی‌تواند مواد مغذی موجود در غذا‌ها را به درستی جذب‌کند و منجر به سوء‌جذب شده و اغلب باعث اسهال، خستگی، کاهش وزن، نفخ و کم خونی می‌شود. همچنین می‌تواند منجر به عوارض جدی مانند کاهش تراکم استخوان، سقط جنین، ناباروری و حتی شروع بیماری‌های عصبی یا سرطان‌های خاص شود.

ویکی‌پدیا® علامتی تجاری متعلق به سازمان غیرانتفاعی بنیاد ویکی‌مدیا است.

تعداد سالانه موارد جدید سل گزارش شده. اطلاعات از سازمان بهداشت جهانی[۸۶]

مومیایی مصری در موزه بریتانیا - فروپاشی مسلول در ستون فقرات مومیاییهای مصری مشاهده شده‌است. سل از دوران باستان همراه انسان بوده است.[۷] قدیمی‌ترین تشخیص بدون ابهام «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» شامل شواهد این بیماری در بقایای گاومیش کوهان‌دار آمریکایی است که به ۱۷٬۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد.[۹۲] با این حال، مشخص نیست که آیا سل در گاومیش به وجود آمده و پس از آن به انسان منتقل شده‌است یا اینکه از یک جد مشترک انشعاب یافته است.[۹۳] دانشمندان زمانی اعتقاد داشتند که انسان کمپلکس بیماری های سل چیست مایکوباکتریوم توبرکلوزیس را از حیوانات هنگام اهلی کردن آن‌ها گرفته است. با این حال، ژن‌های مجموعه «مایکوباکتریوم توبرکلوزیس» (کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس) در انسان با کمپلکس مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در حیوانات مقایسه شده‌اند و ثابت شده است که این تئوری نادرست است.

چخبرتونه همتون گارد گرفتین نسل همتون تو زمان قاجار بوده از ز...

اگر یک عفونت سل فعال شود، در حدود ۹۰٪ از مردم در ریه‌ها بروز می‌کند.[۷][۱۲] علائم می‌تواند شامل درد قفسه سینه، سرفه‌های طولانی باشد که تولید خلط می‌کنند. در حدود ۲۵٪ از افراد هیچ علائمی ندارند یعنی آن‌ها «بدون علامت» باقی می‌مانند.[۷] گاهی اوقات، افراد دچار خلط خونین وسرفه‌های خونین در مقادیر کم می‌شوند. در موارد نادر، عفونت می‌تواند به تضعیف شریان ریوی بینجامد که منجر به خون‌ریزی شدیدی به نام آنوریسم راسموسن می‌شود.

فردین گفت: ۱۴۰۲/۱۲/۰۶ در ۴:۱۶ ب٫ظ سلام من قبلااگه بگم بخاطراین بیماری چقدرزجرکشیدم باورنمیکنیدچون تشخیص ندادم مریضیم چیه اماالان بارعایت کردن موادغذایم هیچ مشکلی ندارم وخیلی هم خوشحالم

پاکت و چسب تمبر نیز یافت‌می‌شود. پزشک ممکن است شما را به یک متخصص تغذیه ارجاع دهد تا به شما در انتخاب رژیم غذایی بدون گلوتن کمک کند.

● سل نهفته مسری نیست، اما می‌تواند به مرور زمان به بیماری فعال تبدیل شود. بیماری سل فعال می‌تواند شما را بیمار کند و همچنین می‌توانید آن را به دیگران منتقل کنید.

سرطان: افراد مبتلا به بیماری سلیاک که رژیم غذایی بدون گلوتن را رعایت نمی‌کنند، خطر بیشتری برای پیش روی به انواع مختلف سرطان، از جمله لنفوم روده و سرطان روده کوچک دارند.

اگر فرد به این بیماری مبتلا باشد، احتمال ناباروری و یا انتقال بیماری به فرزندش هم وجود دارد. هر چند احتمال اینکه این بیماری از پدر و مادر به فرزند منتقل شود ۴ تا ۱۵٪ است. اما به هر حال این احتمال وجود دارد و باید بررسی‌های لازم انجام شود.

[۱۰۴] در آسایشگاه‌ها ظاهراً مزایایی هچون هوای تازه و کار ارائه می‌کردند اما حتی تحت بهترین شرایط، ۵۰٪ از افرادی که وارد آنجا می‌شدند، ظرف پنج سال فوت می‌کردند (حوالی سال ۱۹۱۶)[۱۰۴]